ŻYCIORYS KAROLA WOJTYŁY

Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach jako drugi syn Karola Wojtyły seniora i Emilii z domu Kaczorowskich. Miał starszego o 14 lat brata Edmunda oraz siostrę Olgę, która zmarła tuz po narodzinach. Dwa dni po urodzeniu Karol został ochrzczony w wadowickim kościele parafialnym pod wezwaniem Ofiarowania Najświętszej Panny Maryi.  Ojciec Karola był urzędnikiem administracji wojskowej, a matka prowadziła dom. Rodzina Wojtyłów żyła skromnie. Mając sześć lat Karol 15 września 1920r. rozpoczyna naukę w czteroklasowej szkole powszechnej w Wadowicach w budynku magistratu wadowickiego znajdującego się przy Rynku. Już w okresie dzieciństwa doświadczył wielkiej tragedii, ponieważ 13 kwietnia 1929r. w wieku zaledwie 45 lat umiera jego matka Emilia. Trzy lata później umiera jego brat Edmund.

W 1930 roku Karol rozpoczął naukę w I Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Już w pierwszej klasie, wstąpił do kółka ministranckiego. Był chłopcem, który chętnie angażował się w życie szkolne. Szybko zaprezentował swój talent pisarski i aktorski. Wolny czas spędzał z rówieśnikami grając w piłkę, najczęściej na pozycji bramkarza. W 1938r. roku po zdaniu egzaminu maturalnego rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W tym też czasie przeprowadził się do Krakowa wraz ze swym ojcem.

Wraz z wybuchem II Wojny Światowej 6 września 1939r. wojska niemieckie wkroczyły do Krakowa. Dwa miesiące później zamknięto Uniwersytet Jagielloński, dlatego Karol nie mógł kontynuować nauki. Wówczas znalazł pracę w Zakładach Chemicznych w Borku Fałęckim. Mimo, że praca w kamieniołomie była bardzo ciężka dawała poczucie bezpieczeństwa. Na początku 1941 roku ojciec Wojtyły zachorował. 18 lutego tego roku Karol po powrocie do domu zastał swego ojca martwego. Stratę ojca odczuł bardzo boleśnie. Pomocną dłoń w tym czasie otrzymał od państwa Kydryńskich u których zamieszkał.

W 1942 roku Karol Wojtyła podjął decyzję o wstąpieniu do tajnego seminarium duchownego. Jego życie przez długi czas było podporządkowane pracy, nauce i posłudze w kościele. Rano asystował przy mszy księdzu metropolicie Adamowi Sapiesze, w ciągu dnia pracował w kamieniołomie, noce zaś poświęcał nauce. Sytuacja zmieniła się na początku sierpnia 1944 roku w momencie, gdy Niemcy rozpoczęli porozprowadzanie masowych łapanek. Wojtyła uniknął jednej w z większych łapanek, gdyż jako kleryk znalazł schronienie w pałacu biskupim. 

Po wojnie, w sierpniu 1946 roku Wojtyła ukończył czteroletnie studia teologiczne. 1 listopada z rąk kardynała Sapiehy otrzymał święcenia kapłańskie. Swoją pierwszą  mszę świętej odprawił w krypcie św. Leonarda na Wawelu. 15 listopada udał się do Rzymu, aby podjąć studia na Papieskim Uniwersytecie Dominikańskim – Angelicum. Po zdaniu egzaminu licencjackiego Wojtyła przeznaczył drugi rok studiów na pisanie doktoratu. Następnie powrócił do kraju i został skierowany do niewielkiej miejscowości Niegowić w której został wikariuszem na parafii. Po trzynastu miesiącach kardynał Sapieha przeniósł wikarego do parafii św. Floriana w Krakowie. Wojtyła cieszył się sympatią wiernych, w szczególności młodzieży. Jeździł z młodymi ludźmi na pielgrzymki, wędrówki górskie i spływy kajakowe. 

W 1957 roku rozpoczął pracę w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Krakowie oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wkrótce Wojtyła zaczął również wykładać na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie po dwóch latach objął Katedrę Etyki. W lipcu 1958 roku nadeszła z Rzymu decyzja Piusa XII dotycząca powołania Wojtyły na biskupa pomocniczego archidiecezji. Mając 38 lat, Karol Wojtyła został najmłodszym polskim biskupem. Jego konsekracji 28 lipca 1958 roku przed głównym ołtarzem katedry wawelskiej, dokonali arcybiskup Eugeniusz Baziak oraz biskupi Franciszek Jop z Opola i Bolesław Kominek z Wrocławia. 30 grudnia 1963r. papież Paweł VI poinformował bp. Wojtyłę telefonicznie o nominacji na stanowisko arcybiskupa metropolity krakowskiego. Ingres miał miejsce 8 marca 1964 roku na Wawelu.  26 czerwca 1967 roku papież Paweł VI mianował abp. Wojtyłę kardynałem. Jako kardynał, Wojtyła kontynuował swoje prace badawcze. Uczestniczył także w pracach kolejnych kongresów teologów polskich oraz w międzynarodowych zjazdach teologicznych. Odbywał liczne podróże do wielu krajów świata. W lutym 1976 roku został poproszony o przeprowadzenie rekolekcji dla Kurii Rzymskiej, co było wyjątkowym wyróżnieniem. W maju 1978 roku Karol Wojtyła odwiedził Pawła VI po raz ostatni. 12 sierpnia kardynał Wojtyła przybył do Rzymu, by uczestniczyć w uroczystościach pogrzebowych, a następnie w konklawe, które miało wybrać następcę Pawła VI. 

26 sierpnia na nowego papieża wybrany został Albino Luciani, arcybiskup Wenecji. Przyjął on imię: Jan Paweł I. Niedane mu było jednak długo cieszyć się papieską godnością. Zmarł już 28 września tegoż roku. 4 października odbył się pogrzeb zmarłego papieża, po nim nastąpił okres żałoby oraz kolejne konklawe. Głosowanie przeprowadzone 16 października 1978 roku wskazało na nowego papieża Karola Wojtyłę. O godzinie 18.18 nad Kaplicą Sykstyńską uniósł się biały dym, symbolizujący wybór nowego papieża. 22 października odbyła się inauguracja pontyfikatu Karola Wojtyły, który przyjął imię Jan Paweł II. W czasie homilii wypowiedział słynne słowa: „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi”. Pontyfikat Jana Pawła II trwał 26 lat i 5 miesięcy. Papież Polak wprowadził Kościół w nowe tysiąclecie, przyczynił się do obalenia systemu komunistycznego, podróżował z orędziem pokoju po całym świecie, bronił praw rodziny i dzieci nienarodzonych, troszczył się o ubogich, chorych i starszych, zainicjował Światowe Dni Młodzieży, ogłosił nowy Kodeks Prawa Kanonicznego oraz Katechizm Kościoła Katolickiego, zawierzył cały świat Matce Bożej oraz Bożemu Miłosierdziu, spotykał się z wyznawcami różnych religii.

W czasie licznych podróży zagranicznych Jan Paweł II często odwiedzał narody, które doświadczyły wojny. Wiele podróży miało charakter ekumeniczny. Dwukrotnie przemawiał w siedzibie ONZ w Nowym Yorku, odwiedził komunistyczną Kubę, a w roku 2000 pielgrzymował do Ziemi Świętej. Wtedy też modlił się pod Ścianą Płaczu w Jerozolimie. 13 maja 1981 roku na placu św. Piotra, Mehmet Ali Agca strzelił do papieża. Papież swoje cudowne ocalenie przypisał wstawiennictwu Matki Bożej.

Pod koniec lat 90, Jan Paweł II cierpiał na chorobę Parkinsona, która stopniowo się pogłębiała. Mimo wszystko wciąż podróżował i do końca z pełnym zaangażowaniem pełnił swoją posługę. Niedługo przed śmiercią stracił głos i nie mógł przemawiać do wiernych. Zmarł 2 kwietnia 2005r. o godzinie 21.37. Świat pogrążył się w żałobie. Pogrzeb Papieża odbył się 8 kwietnia 2005 roku. W uroczystościach pogrzebowych na placu św. Piotra uczestniczyło trzysta tysięcy wiernych. Trumna z ciałem spoczęła w podziemiach bazyliki św. Piotra.

Niniejszy materiał powstał na podstawie informacji dostępnych w sieci Internetowej.